เศรษฐศาสตร์แห่งเวลา

ชีวิตในโลกตะวันตก มีช่วงหมุนลดและเพิ่มเวลาปีละ 2 ครั้ง ใบไม้ร่วง ฤดูหนาวใกล้จะมา นาฬิกาบอกเวลาถูกหมุนถอยหลังไป 1 ชั่วโมง ใบไม้ผลิ ฤดูร้อนจะมาเริงร่า นาฬิกาบอกเวลาถูกยืดเข็มออกไปอีก 1 ชั่วโมงเช่นกัน จะอะไรกันนักกับวันเวลา ไม่ว่าจะยืดหรือจะหด โลกก็ยังคงหมุนของมันไป-เช่นเดิม

ชีวิตของคนยุคปัจจุบันผูกติดกับโมงยามของสิ่งประดิษฐ์ เราไม่มีเวลาดูเวลาจากตะวันเหมือนสมัยก่อน เราตื่นกับนาฬิกาปลุก เราเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปส่งลูกเรียนหนังสือ ไปทำงานทำการ ก่อนนอนจึงไม่อาจแกล้งลืมตั้งนาฬิกาให้ปลุกตรงตามนัด เพราะเดี๋ยวเด้งออกจากเตียงไม่ทัน จะเสียสูญ(เวลา)อะไรที่มันถ่วงชีวิต

หนาวแล้ว นอนคุดในผ้าห่มก็อุ่นสบายดี ...ดีจนไม่อยากลุก เพราะถึงเช้าแล้ว ฟ้าก็ยังมืดตื๊ด พื้นบ้านก็เย็นสะดุ้ง ฝารองโถส้วมก็เย็นเฉียบ...ใครจะอยากไปนั่ง แต่ชีวิตต้องรีบตื่นเพราะนาฬิกามันปลุก หากไม่ลุกมันจะดังไม่หยุด จนเสียประสาทเสียอารมณ์ซุกผ้านวมที่อุ่นแสนสบาย

เวลาและนาฬิกาเข้ามามีอิทธิพลกำหนดกิจวัตรและวิถีชีวิตทุกเมื่อเชื่อวัน มาช่วยเป็นเครื่องมือบีบบังคับให้ชีวิตคนต้องจำยอม รถเมล์รถไฟที่นี่ช่างมาตรงตามเวลาเป๊ะๆ บางวันชีวิตจึงรันทดและบัดซบนัก วิ่งหน้าตั้งไปถึงป้ายรถเมล์สถานีรถไฟช้าแค่เสี้ยววินาทีเดียว พวกรถเหล็กที่(คนขับ)ไร้วิญญาณกรุณาปรานีมันก็เคลื่อนผ่านเราไป...อย่างเย็นชายิ่งกว่าอากาศ

ตลาดหุ้นเขาเปิดแต่เช้า ปิดกี่โมง (ไม่รู้มัน) โมงยามในการซื้อขายหุ้น ทุกวินาทีมีพลิกผันจากเงินล้านอาจกลายเป็นเงินปิ๋ว เวลาเร่งลุ้นให้ต้องรีบเร่ง เพราะเวลาสามารถบันดาลเงินเป็นเงิน และทองเป็นทอง ใครที่ชอบนอนกินบ้านกินเมืองกินฟูกจนน้ำลายเปื้อนหมอน ไม่รีบตื่นไปรีบเร่งรีบรุด วิ่งฉุดกระชากลากวิญญาณแข่งกับเวลา ... คงสูญเวลาเงินเวลาทอง เพราะทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน ลองดีผัดผ่อนต่อรองกับเวลา

บางครั้งชีวิตก็อยากหยุดพัก เลิกดูเวลาหันมาดูตะวัน เช้าตรู่แห่งวันใหม่นาฬิกากรีดปลุกแสบแก้วหูมาแล้ว แต่ฟ้ายังมืดนัก พยายามเพ่งมองโลกที่เคยวางอยู่หน้าบ้าน แต่มองไม่ทะลุเห็นอะไร เพราะหมอกไอหนาวลงจัด ปุยสำลีคลี่สยายปกคลุมเหมือนเดินหลงอยู่ในโลกแห่งความฝัน (ก็คนยังไม่อยากตื่นอยู่แล้วน่ะสิ)

มีบ้างบางวันไม่อยากตื่นไม่อยากลุก ไม่อยากถูกปลุกแบบไม่เต็มใจ เพราะนอนดึกเป็นนิสัย แต่ลูกๆ ต้องไปโรงเรียนตามเวลา แล้วแม่จะเอาแต่นอนเป็นเงินทองไม่รู้หนาวรู้ร้อน...ก็ไม่ได้ ยิ่งเจ้าตุ่นเด็กตื่นไว ตื่นแล้วไม่ขึ้นมาขย่มปลุกเหมือนวันเก่า แต่เริ่มย่องลงมาข้างล่างเงียบเฉียบ เพื่อคว้ารีโมท เปิดทีวี ดูการ์ตูนยามเช้าสำราญใจ

ขออภัยเถอะนะ...ลูกยา คืนนี้แม่กับพ่อนัดแนะแอบล็อคราวกันบันไดชั้นสอง เมื่อเจ้าตื่นนอน โปรดย่องขึ้นไปปลุกพ่อและแม่ที่ชั้นบนแทนละกัน

เศรษฐศาสตร์แห่งเวลาแม่ไม่ค่อยรู้เรื่องนัก แต่ยุทธศาสตร์แห่งการนอน...แม่(ยัง)พอตามลูกทัน ไม่งั้นจะเกิดมาเป็นแม่เจ้าได้อย่างไร : )