ด้วยภาระและหน้าที่

คนเราเกิดมาแล้ว ล้วนต้องมีภาระและหน้าที่ ใครที่เฉยเมยไม่ไยดีว่าภาระคืออะไร หน้าที่คืออะไร ก็เหมือนปล่อยให้ชีวิตลอยชายซังกะตายระรวยลมหายใจพ่นทิ้งบนโลกไปวันๆ

เมื่อเราเป็นเด็ก ภาระและหน้าที่มียังไม่มาก เราเลยไม่ค่อยได้ตระหนักว่า มันมีความสำคัญกับชีวิตเรามากน้อยแค่ไหน คงเป็นเพราะตอนที่เราเป็นเด็ก มีใครบางคนคอยตระหนักและแบกภาระบางอย่างไว้แทนเรา

การเติบโตตามวัยของคนเรา จึงมิใช่การวัดขนาดความสูงใหญ่และซี่ฟันที่เพิ่มจำนวนมากขึ้นเพียงแค่นั้น หากต้องรวมความถึงความเข้าใจในหน้าที่บางสิ่งบางอย่าง เพื่อจะได้ตระหนักถึงภาระที่พอกพูน...เป็นไป บางครั้งชีวิตภายใต้หน้าที่จึงต้องจำนนต่อกฎเกณฑ์และเงื่อนไขแห่งสังคมที่อยู่ร่วมกันทั้งในบ้าน ในสังคม และบนโลก

วันนี้ตะหลิวเริ่มมีหน้าที่ใหม่ - ไปโรงเรียนอย่างจริงจังเหมือนพี่สาว ภาระใหม่ของตะหลิวกำลังเริ่มต้นขึ้น และภาระนี้มันจะยืดยาวไปอีก 10-20 ปี (นานมิใช่น้อย)แม่จึงพยายามย้ำบอกกับตะหลิวให้ตระหนักว่านับจากวันนี้...ระยะทางจากบ้านถึงโรงเรียนจะไม่เหมือนชีวิตที่วิ่งเล่นอยู่ในบ้าน นับตั้งแต่ลูกเกิดมาจนเกือบครบ 4 ขวบปีรำไรอีกแล้ว ตะหลิวกำลังจะก้าวออกไปเรียนรู้โลกภายนอกที่ยิ่งใหญ่และซับซ้อนกว่าโลกใบเก่า-ทุกๆ วัน

แม่เองก็ต้องมีหน้าที่เพิ่มด้วยเช่นกัน เพราะแม่ยังคงต้องช่วยตระหนักกับลูกๆ ไปด้วยทุกอย่าง เพราะการเรียนรู้แห่งชีวิตไม่ว่า ระหว่างลูก ระหว่างแม่ ระหว่างเรา และระหว่างโลก มันคือสายสัมพันธ์แห่งธรรมชาติของมนุษย์กับโลกที่จะเชื่อมโยงร่วมกันเช่นนี้ตลอดไป