บท"บาด"ของเด็ก

ตอนเย็นเกือบได้เวลาทำอาหารมีเสียงกริ่งหน้าบ้าน สามตอ. เลยวิ่งกรูออกไปดู พอเปิดประตูหราก็เจอหน้าพี่เดิร์ก - หนุ่มเพื่อนบ้านติดกันมายื่นซองกฐิน เอ้ย ซองสแตมป์ที่สั่งไว้เมื่อเดือนก่อนให้ ทุกปีไปฉันเป็นอันต้อง "เสร็จ" พี่เดิร์กหนุ่มน้อยเพื่อนบ้านตีนไวในการล่าขายสแตมป์เด็กก่อนใครเขาเพื่อน

สแตมป์เด็ก หรือ kinderpostzegel ในภาษาดัทช์นั้นเป็นกิจกรรมที่จัดตั้งขึ้นมาเป็นรูปแบบองค์กรการกุศลเพื่อจัดทำสแตมป์ปลายปีออกมาให้เด็กๆ ตามโรงเรียนเอามาเดินเร่ขายเพื่อหารายได้เข้ากองทุนเด็กช่วยเด็ก เมื่อเด็กๆ ได้รับมอบหมายให้ออกเร่ขายสแตมป์ พี่เดิร์กเธอจะรีบบึ่งเดินทั่วถนนเพื่อนบ้าน ไม่ยอมกินข้าวกลางวัน เพราะถ้าออกเดินช้า ก็เกรงเด็กคนอื่นจะมาตัดหน้าขายไปเสียก่อน ...แฮ่มๆ หนุ่มเดิร์กเขามุ่งมั่นเอาจริงเอาจังมาก (ฉันแอบได้รู้ความจริงจากมักด้า - แม่ของเดิร์กนั่นเอง)

สแตมป์เด็ก-ส่วนใหญ่จะออกแบบลายการ์ตูนน่ารักเป็นคอนเส็ปท์พิเศษ ปีนี้สแตมป์เป็นลายกระต่ายไนนท์เญอะ (Nijntje) หรือ "กระต่ายมิฟฟี่" ที่ทั่วโลกรู้จัก ปีนี้เป็นปีพิเศษของตัวการ์ตูน Nijntje เพราะอายุครบ 50 ปี เธอเลยได้รับเกียรติมาเป็นนางแบบสวยให้กับ "สแตมป์เด็ก" ...ตัวการ์ตูน Nijntje นี้เป็นอีกหนึ่งในตัวการ์ตูนเด็กที่มีชื่อเสียงของแดนกังหัน เขียนโดยนักเขียนหนังสือเด็กชาวดัทช์ชื่อ Dick Bruna...เจ้าตะกร้ากำลังติดกระต่ายตัวนี้มากๆ ทั้งหนังสือและการ์ตูนทางทีวี

กลับมาต่อกันที่เรื่องของสแตมป์เด็ก - ซึ่งเป็นสแตมป์ที่เอามาใช้แปะส่งจดหมายได้ทั่วไปนั่นแหละ แต่มันจะราคาแพงกว่าสแตมป์ที่ขายปกติ เพราะนี่เป็นสแตมป์การกุศล จากที่ราคาสแตมป์ธรรมดาดวงละ 39 เซ็นต์ใช้ส่งจดหมายในประเทศทั่วไป สแตมป์เด็กทุกๆดวงจะเพิ่มราคาอีกดวงละ 19 เซ็นต์ (บนสแตมป์ทุกดวงจึงแปะบอกราคาไว้ว่า 39+19 เซ็นต์) โดยราคาที่เพิ่มขึ้นนี่แหละจะกลายเป็นรายได้เอาไปเข้ากองทุนช่วยเหลือกิจกรรมเกี่ยวกับเด็กอีกมากมาย

กิจกรรมการกุศลของเด็กๆ ที่นี่มีมากมายจริงๆ (เอาไว้ไม่ลืม ค่อยมาเล่าต่อไป) มีทั้งกิจกรรมที่สอนให้เด็กรู้จักโลก รู้จักแก้ปัญหาร่วมด้วยช่วยกัน สอนให้เด็กมีบทบาทในการช่วยเหลือสังคม อย่างในประเทศที่พัฒนาแล้วอย่างแดนกังหัน อย่านึกว่าปัญหาเด็กจะน้อยกว่าที่อื่น

เชื่อหรือไม่เชื่อ ก็อยากจะเล่าไว้ตรงนี้ว่าเพิ่งมีรายงานข่าวออกมาเมื่อ 2 วันก่อน กลุ่มครูรวมตัวกันเรียกร้องถึงคณะรัฐมนตรีพี่ดัทช์ให้เสนอมาตรการช่วยเหลืออย่างจริงจังเกี่ยวกับเรื่องพ่อแม่ทำร้ายเด็ก เพราะแต่ละปีสถิติการทำร้าย "ลูกในไส้" ของบุพการีมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เช่น สถิติปีที่ผ่านมาจำนวนเด็กในแดนกังหันที่ถูกพ่อแม่ทำร้ายมีมากถึงห้าหมื่นคน และทำร้ายจนถึงขั้นเสียชีวิตถึง 50 คน!

ในสังคมตะวันตกที่ฉาบเคลือบไว้ด้วยความศิวิไลซ์ผาสุก ใครจะไปรู้ได้ว่ามันมีความโหดร้ายรุนแรงแอบแฝงปกปิดไว้เงียบเชียบอยู่ในครัวเรือนเช่นนี้ ปัจจุบันมีเด็กมากมายมีตัวตนที่บ้านกับที่โรงเรียนคนละแบบ...มีเด็กมากมายที่ชอบใช้มีดกรีดทำร้ายตัวเอง เพราะมีปํญหากดดันด้านจิตใจอย่างรุนแรง

เมื่อสังคมส่งเสริม "บทบาท" ที่ดีให้เด็กด้านหนึ่งแล้ว ฉันก็เห็นด้วยที่พวกเขาจะช่วยดูแล "บทบาด" ของเด็กอีกกลุ่มให้ลดน้อยลงด้วยเช่นกัน ใครมีลูกมีหลาน ช่วยดูแลลูกหลานด้วยความเข้าใจให้เวลากับเขาเยอะๆ อย่าให้เด็กต้องมีบาดแผลใจเติบโตมาพิกลพิการเลย ทุกวันนี้สังคมก็พิการมากพออยู่แล้ว ช่วยกันคนละไม้คนละมือสร้าง "สิ่งแวดล้อมคน" ให้ดูแล "สิงแวดล้อมโลก" ไปนานๆ เถิด

สาธุ ... ไม่ได้ตั้งใจเขียนบล็อกซีเรียสเลย ประเด็นมันพาไปแท้ๆ เชียว